Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubicie słowiańskie klimaty a jednocześnie książki mądre i pokazujące ludzkie życie? Jeśli tak, to gorąco zachęcam, sięgnijcie po tę książkę. Jestem pewna, że otuli was jej magia, dobro i ciepło.
Zagrodzie to mała miejscowość na Warmii, której mieszkańcy wierzą w medycynę ludową i to, że dobro wraca. Lena jest ważną częścią tej społeczności. Natomiast Igor to ambitny dziennikarz z Warszawy, który chce zdyskredytować słowiańską magię.
Los postanowił spleść ze sobą ścieżki tych dwóch wydawałoby się, pozornie różnych osób. A magia miłości rozsiała wokół nich swój czar. Co z tego wynikło? Jak magiczne Zagrodzie wpłynęło na twardo stąpającego po ziemi Igora i co miało do powiedzenia przeznaczenia.... Tego dowiecie się z książki.
Ależ mi się dobrze czytało tę historię. Jest taka jak lubię, skrząca humorem, otulająca, z wątkami słowiańskiej magii i główną bohaterką, która bardzo przypadła mi do gustu.
Natomiast Igor...no cóż, trochę zadufany w sobie i pewny, że tylko on ma rację.... Oj Igorku, Igorku...ty to mnie drażniłeś... I tak naprawdę do samego końca, jakoś nie zdobył mojej sympatii.
Podobały mi się natomiast wstawki o czarownicach, szczególnie historia Barbary Zdunek. To sprawiło, że książka była bardziej autentyczna i taka prawdziwsza.
Lubię takie klimaty, zioła, napary, eliksiry, szeptuchy i moc natury. Więc czytałam tę opowieść z ogromnym zaciekawieniem. Zresztą pióro autorki też mi odpowiada.
Tak więc, książka ta bezsprzecznie spełniła pokładane w niej nadzieje i miło spędziłam z nią czas.
Jest mądra i wartościowa. Pokazuje, że są na tym świecie rzeczy, w które ludzie wierzą od wieków i ta wiara oraz medycyna ludowa, niejednokrotnie zaskakują zbyt twardogłowe osoby. A przecież skarbiec matki natury, leczy ludzi od zarania dziejów.
Przeczytajcie, myślę, że ta historia Was zaciekawi.

Lubicie słowiańskie klimaty a jednocześnie książki mądre i pokazujące ludzkie życie? Jeśli tak, to gorąco zachęcam, sięgnijcie po tę książkę. Jestem pewna, że otuli was jej magia, dobro i ciepło.
Zagrodzie to mała miejscowość na Warmii, której mieszkańcy wierzą w medycynę ludową i to, że ...

Rozwiń

Zwiń

Sława przyciąga turystów. Jedne miejscowości znane są z gorących źródeł, inne ze smoka a jeszcze inne z krasnoludków. A w Złorzeczu, burmistrz postanawia promować miasteczko przy pomocy czarownicy i klątwy rzuconej na miasto. Czy mu się to uda i co z tego wynikło, tego dowiecie się podczas lektury tej książki.
Lubicie komedie kryminalne, bo ja bardzo. Ten gatunek idealnie wpasowuje się w mój czytelniczy gust. A książki tej autorki są pełne humoru, zaskakujących zwrotów akcji, ironii i tego puszczania oka do czytelnika. I z tą też tak jest.
Kto zabija w Złorzeczu, czyżby to stracona na stosie czarownica, wróciła by się mścić? A może to zdecydowanie ktoś bardziej realny? Tego dowiecie się z książki.
To niezła komedia omyłek, pełna gagów i sytuacji wywołujących śmiech. Ale śmierć p.o. komendanta już śmieszna nie była. Czym sobie na nią zasłużył? A może był tylko niewinną ofiarą? Tego nie zdradzę, sami przeczytajcie.
Autorka świetnie oddała klimat małych miejscowości, w których wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą, gdzie nie sposób ukryć sekretów a nieporozumienia i kłótnie, potrafią zantagonizować społeczeństwo. Poza tym, wątek dorabiania się na klątwie i próba jak największego wykorzystania naiwności przybyłych do miasteczka ludzi, naprawdę jest bardzo realistyczny.
No i te różne teorie spiskowe, które królują w internecie....tu też rozpowszechniały się z prędkością światła.
I znów w książce autorki mamy mnogość bohaterów. Iwona Banach lubi, jak w jej historiach dużo się dzieje.
To trochę słodko-gorzka opowieść o ludzkich wadach i przywarach, o chciwości a przede wszystkim o zemście....no i o naiwności...
Jeśli lubicie takie klimaty, sięgnijcie po nią i Wy.

Sława przyciąga turystów. Jedne miejscowości znane są z gorących źródeł, inne ze smoka a jeszcze inne z krasnoludków. A w Złorzeczu, burmistrz postanawia promować miasteczko przy pomocy czarownicy i klątwy rzuconej na miasto. Czy mu się to uda i co z tego wynikło, tego dowiecie się podczas...

Rozwiń

Zwiń

Znacie już książki Marty Maciejewskiej? Jej poprzednia książka "Proszę, pokochaj mnie mamo" łamała serce. Dlatego też, przyznam się Wam, że z dużymi obawami sięgałam po jej kontynuację. Obawiałam się ładunku emocjonalnego, jaki ze sobą niesie. Czy słusznie? Tego już sami się dowiedzcie.
Bezsprzecznie, jest to historia pełna emocji, niezwykle poruszająca, jej czytanie momentami wręcz boli, a momentami wywołuje gniew...wręcz wściekłość.
Anka żyje dobrym życiem, burze przeminęły, przeszłość odeszła, idylla można by rzec. Ale przeszłość ma to do siebie, że wraca nieproszona. A jeśli nasze życie zbudowaliśmy na kłamstwach, to przyjdzie w końcu dzień, że wszystko się wyda. i co wtedy? Jak poskładać rozbitą rodzinę, odbudować zaufanie, wytłumaczyć kłamstwa i rozgrzeszyć przeszłość?
Nie przypuszczałam, że tak wiele znajdę w tej książce uczuć i nie myślałam, że będzie tu tyle kontrowersji. Ale powiem Wam, że będąc na miejscu Anki...chyba zrobiłabym tak samo, bo matka dla swojego dziecka potrafi góry przenosić. Choć momentami mnie wkurzała, odrzucając tych, którzy stali za nią murem....
Autorka naprawdę stworzyła historię, która zmusza do myślenia, zadaje pytania i domaga się odpowiedzi.
Gdzie jest granica, której się nie przekracza? Czego na pewno nie zrobię w życiu? I czego nigdy nie wybaczę? Odpowiedzi każdy z nas odnajdzie w sobie.
To trudna, bolesna historia. Opowieść o miłości matczynej i poświęceniu, o kłamstwach i tajemnicach. Ale przede wszystkim o determinacji, którą każdy z nas nosi w sobie.
To bezsprzecznie historia, która nikogo nie pozostawi obojętnym.
Ją po prostu trzeba przeczytać.

Znacie już książki Marty Maciejewskiej? Jej poprzednia książka "Proszę, pokochaj mnie mamo" łamała serce. Dlatego też, przyznam się Wam, że z dużymi obawami sięgałam po jej kontynuację. Obawiałam się ładunku emocjonalnego, jaki ze sobą niesie. Czy słusznie? Tego już sami się dowiedzcie.
Be...

Rozwiń

Zwiń

"Całe życie to szaleństwo..... Dlatego trzeba życie rwać jak świeże maliny w przydomowym sadzie, bo nim się spostrzeżesz, nadejdzie jesień, a po niej zima i jedyne, czego będziesz żałować, to tego, że bałaś się szaleć."

Jak jeden błąd popełniony w młodości, potrafi rzutować na całe życie, przekonała się Inka Brzeska, bohaterka tej książki.
Choć skutek tego błędu okazał się cudem i to nie tylko dla niej ale i jej rodziców. Tylko czemu ciągle słyszy, że jest nieodpowiedzialna.... To przykre, gdy najbliższe osoby ciągle dogryzają...to boli.
Z agencji w której pracuje, zostaje wysłana na szkolenie do Paryża i już na lotnisku poznaje pewnego, młodego mężczyznę...między nimi iskrzy.
Inka przed rozstaniem, daje mu swój numer telefonu. Czy Oskar zadzwoni, czy jeszcze się spotkają i co czeka Inkę w Paryżu? Tego dowiecie się podczas lektury.
To naprawdę ciekawa historia. Ale nie jest sielankowa, momentami pełna bólu, żalu, pretensji... Pokazuje, jak jedno wydarzenie wpływa na życie i w oczach niektórych, nas definiuje. Ale jest w niej też morze miłości...miłości rodzicielskiej i tej damsko-męskiej. I mnóstwo marzeń, oraz determinacji by je spełnić.
Ta książka to też literacki obraz Paryża, pełen kolorów, smaków, zapachów. Wraz z bohaterami wędrujemy jego uliczkami i poznajemy piękne zakątki i słynne miejsca.
Ale jest to też opowieść o tym, że szczerość w związku to priorytet, bo niedopowiedzenia, przemilczenia i kłamstwa, potrafią zabić każde uczucie.
Autorka również uczula nas, by nie wyciągać pochopnych wniosków ani nie oceniać nikogo na podstawie jednego zdarzenia.
Bardzo dobrze mi się ją czytało. Jest napisana w sposób lekki, choć zawiera też w sobie dużo życiowej mądrości.
Nigdy nie byłam w Paryżu, ale po jej lekturze jeszcze bardziej nabrałam ochoty by tam się udać. Choć autorka pokazuje też jego drugą, bardziej ponurą twarz.
Naprawdę warto po nią sięgnąć. Gorąco Was do tego zachęcam.

"Całe życie to szaleństwo..... Dlatego trzeba życie rwać jak świeże maliny w przydomowym sadzie, bo nim się spostrzeżesz, nadejdzie jesień, a po niej zima i jedyne, czego będziesz żałować, to tego, że bałaś się szaleć."

Jak jeden błąd popełniony w młodości, potrafi rzutować na całe życie...

Rozwiń

Zwiń

Siermiężne czasy PRL-u, czasy pełne trudności dnia codziennego. I książka ta właśnie o nich opowiada.
Ola Czerniawska to licealistka, która marzy o lepszym życiu. Chce wyjechać na Zachód, uciec jak najdalej od szarzyzny i trudów życia w Warszawie. Czy jej się to uda? Tego dowiecie się z książki.
Autorka stworzyła bardzo ciekawą historię, pełną emocji, traum, skomplikowanych relacji rodzinnych oraz marzeń.
Opowieść o młodej, wchodzącej w dorosłość dziewczynie, która była niczym kolorowy ptak, dopiero uczący się latać. Jest pełna sprzeczności i rozterek, ale w gruncie rzeczy sympatyczna. Jet impulsywna, czasem popełnia błędy, lecz polubiłam ją.
Ałbena Grabowska stworzyła opowieść, będącą swoistym wehikułem czasu, przenoszących nas do lat sześćdziesiątych XX wieku. Doskonale udało jej się oddać atmosferę tamtych lat i ich klimat. Życie zwykłych ludzi, trudy z którymi się mierzyli a przede wszystkim cień wojny i powstania, który ciągle nad nimi wisiał. Historia ta pokazuje, że czasy te były trudne i nigdy nie było wiadomo, czy sąsiad, przyjaciel a nawet członek rodziny, nie jest donosicielem albo współpracownikiem służb. Zaufanie...tak naprawdę nikomu nie należało ufać... Ale jak żyć, gdy nie wiadomo, kto przyjaciel a kto wróg?
W opowieść tę autorka wplotła również autentyczne postacie.. Przez jej karty przewija się zatem Jadwiga Grabowska, Józef Cyrankiewicz czy osoby z jego otoczenia. Możemy tez przeczytać o konkursie chopinowskim, pokazach w Modzie Polskiej czy występach gwiazd.
Dzięki temu zabiegowi książka ta jest bardziej autentyczna, prawdziwsza i ciekawa.
Naprawdę warto ją przeczytać. Dla starszych będzie wehikułem wspomnień, dla młodszych lekcją historii.
Gorąco polecam.

Siermiężne czasy PRL-u, czasy pełne trudności dnia codziennego. I książka ta właśnie o nich opowiada.
Ola Czerniawska to licealistka, która marzy o lepszym życiu. Chce wyjechać na Zachód, uciec jak najdalej od szarzyzny i trudów życia w Warszawie. Czy jej się to uda? Tego dowiecie się z ks...

Rozwiń

Zwiń

"Wtedy niespodziewanie przyszło jej do głowy, że skoro wśród arystokracji zwyczajowo podpisuje się ślubne kontrakty, co czasem ma znamiona handlu własnymi dziećmi dla dobrej wymiany tytułów i krwi dynastii, to sprzedaż ubogich ludzi tutaj jest tak samo możliwa. Patrząc na dziesiątki smutnych i pustych z rozpaczy oczu niewolników, zrozumiała, że za zło na świecie i wobec drugiego człowieka, zawsze odpowiedzialny jest człowiek."

Która z dziewczynek nie chce być królewną. Myśląc, że to takie przyjemne. A jak się okazuje, to pełna wyrzeczeń funkcja i trudno być szczęśliwą.
Idealnym przykładem takiej księżniczki jest Marianna Orańska. Sylwia Winnik wzięła na warsztat tę nietuzinkową postać i dzięki temu, mogliśmy zagłębić się w lekturze tej książki.
I jak? I jak zawsze w przypadku książek tej autorki było świetnie. Sylwia Winnik jest doskonałą reportażystką, research do książki został więc wykonany perfekcyjnie, a my mogliśmy cieszyć się opartą na faktach opowieścią.
Trudno być kobietą i w naszych czasach, ale przynajmniej same decydujemy o sobie a Marianna Orańska nie miała tego luksusu. Jako córka Wilhelma I była skrępowana etykietą i nawet wybór męża powodowany był racją stanu.
To niezwykła postać, światła, wykształcona, empatyczna. Mimo przeciwności nie dała się złamać i walczyła o swoje szczęście.
Autorka to mistrzyni słowa, jej książka żyje, wibruje kolorami, emocjami. Jest niczym okno, przez które zaglądamy do pałacu Dobrej Pani i obserwujemy, jakie miała życie. To bardzo plastycznie i obrazowo napisana historia, która żyje i czytanie której, to autentyczna literacka uczta. Przez tę powieść się wręcz płynie, wraz z bohaterką przeżywając radości i smutki.
Przyznam, że przed lekturą tej książki, jej postać była mi zupełnie obca. Tak więc ta powieść ma też walor edukacyjny. Och, gdybyż w szkole w ten sposób uczono historii, wielu z nas by ją pokochało.
Naprawdę to książka, którą warto przeczytać. I nie tylko osoby lubiące historię, znajdą w niej coś dla siebie. Wszak to opowieść o kobiecie, która tak po ludzku, tylko chciała być szczęśliwa, kochana i doceniana.
Zapraszam do lektury.

"Wtedy niespodziewanie przyszło jej do głowy, że skoro wśród arystokracji zwyczajowo podpisuje się ślubne kontrakty, co czasem ma znamiona handlu własnymi dziećmi dla dobrej wymiany tytułów i krwi dynastii, to sprzedaż ubogich ludzi tutaj jest tak samo możliwa. Patrząc na dziesiątki smutny...

Rozwiń

Zwiń

"Może to już jest tak w życiu, że walcząc o szczęście, trzeba płacić wysoką cenę. Z poczuciem winy, chorobą, nawet ze śmiercią. Ale tego właśnie chciała, nie było już odwrotu."

Nie potrafiłam oprzeć się temu cytatowi, więc wyjątkowo raczę Was dwoma fragmentami tej książki.

"Ta ziemia była błogosławiona, a ci ludzie dosłownie zatrzymywali czas w swoich rękach. Pozwalali godzinom przesypywać się przez palce jak drobny piasek, dotykali każdej minuty, każdej sekundy z czułym spokojem, nic nie ginęło, wszystko do nich wracało."

Jakże przypadły mi do serca te słowa. A takich przemyśleń jest tu więcej.
To niezwykła historia, której akcja niespiesznie się toczy, przenosząc nas w czasie i przestrzeni. Dzięki temu możemy chłonąć piękno Afryki i oglądać oczami naszej głównej bohaterki jej majestat, piękny lecz i niebezpieczny.
Ta historia jest niczym podróż. Podróż w głąb Afryki, ale również w głąb siebie. Podróż pełna smaków, kolorów, zapachów. Podróż, która zmienia naszych bohaterów i odtąd nic już nie będzie takie samo.
Jakże obrazowa to historia, napisana barwnym, plastycznym językiem. Pełna opisów przyrody i niezwykłych krajobrazów. Nie brak w niej też emocji i uczuć. Jej czytanie sprawiało mi autentyczną przyjemność.
Już w poprzedniej części Charlotte przypadła mi do gustu, więc i tu kibicowałam jej w tej niezwykłej wyprawie. To odważna kobieta, która nie obawiała się spełniać swoich marzeń. Choć czasami cena jaką za to płaciła była wysoka. Dziś takie podróże są dla nas czymś normalnym, świat stał się globalną wioską, ale w końcówce XIX wieku, nie zdarzało się zbyt często, by białe kobiety wędrowały przez Afrykę.
Ja naprawdę spędziłam z tą książką przyjemne chwile. A Wy macie ją w planach?

"Może to już jest tak w życiu, że walcząc o szczęście, trzeba płacić wysoką cenę. Z poczuciem winy, chorobą, nawet ze śmiercią. Ale tego właśnie chciała, nie było już odwrotu."

Nie potrafiłam oprzeć się temu cytatowi, więc wyjątkowo raczę Was dwoma fragmentami tej książki.

"Ta ziemia by...

Rozwiń

Zwiń

Znacie książki tej autorki? "Należy do mnie" to jej najnowsza opowieść. I niech Was nie zwiedzie piękna, kwiatowa okładka, bo nie jest to lekka i przyjemna historia. Nie brak w niej emocji, bólu, żalu i złości... Ale my przecież lubimy takie książki, prawda?
Nie jest to łatwa lektura, raczej bolesna, ale bardzo ważna i potrzebna, bo pokazuje kwestię rozstania, rozwodu i rozpadu rodziny. Rozpadu, który szczególnie traumatyczny okazuje się dla dziecka. Jego potrzeby są ignorowane, a głos żalu, skargi i bólu, zagłuszany.
Czytając, tak się zastanawiałam, gdzie przebiega granica wolności, za którą jest już egoizm. Do jakiego stopnia dbanie o siebie to wartość nadrzędna, a kiedy staje się egocentryzmem. Jak często niestety zdarza się, że zapatrzeni w siebie, upojeni wolnością, nowymi planami czy też nową miłością, zapominamy o tych, o których powinniśmy zadbać w pierwszej kolejności, czyli o naszych dzieciach. One nie są niczemu winne, a często to właśnie dzieci płacą najwyższą cenę.
To historia pełna refleksji, zmuszająca do myślenia i niełatwa, ale ze wszech miar warta przeczytania.
Autorka niczym chirurg, z ogromną precyzją, operuje na emocjach, wydobywając na wierzch to co ukryte.
Nie sposób się od niej oderwać i czytać ją beznamiętnie. Porusza a momentami wręcz boli. Choć jest przedstawiona z niezwykłą wrażliwością i wyczuciem.
Autorka jednak nikogo nie ocenia, ocenę pozostawiając nam.
Czy polecam? Bezsprzecznie warto ją przeczytać. Może dzięki niej, ktoś inaczej spojrzy na swoje życie.
Gorąco Was zachęcam. Sięgnijcie po nią i Wy.

Znacie książki tej autorki? "Należy do mnie" to jej najnowsza opowieść. I niech Was nie zwiedzie piękna, kwiatowa okładka, bo nie jest to lekka i przyjemna historia. Nie brak w niej emocji, bólu, żalu i złości... Ale my przecież lubimy takie książki, prawda?
Nie jest to łatwa lektura, racz...

Rozwiń

Zwiń